Czas wyruszyć w drogę.
Myślę, że za długo stałam w miejscu, zbyt wiele straciłam przez jednostajność.
Przez uśpienie.
Sny są piękne, ale spełnić można je tylko po przebudzeniu.
Teraz potrafię już to wszystko ułożyć, pojąć, zrozumieć, nauczyć się.
Chcę życia. Chcę piękna tego świata, wczesnych poranków, zdrowych snów.
Czuję ciepło.
Czuję ciepło uczuć, odróżniam ich znaczenie.
Czuję ciepło prostoty. Szczęście małych rzeczy.
Jak bardzo to wszystko jest istotne.
Nie zgubię się. Wy nie zgubcie także mnie.
Pragnienia.
Teraz wasza kolej.
'Pani nie ma kości ze szkła, trzeba biec za życiem. Jeżeli ta szansa przeminie, to Pani serce stanie się tak wyschnięte i łamliwe jak moje kości. Tak więc, dalej, odwagi, goń za tym.'
